Choroby odkleszczowe psów - Erlichioza, Borelioza i Anaplazmoza

Ponieważ kleszcze pospolite są głównymi wektorami przenoszenia bakterii anaplazmy, ich obecność w otoczeniu naszych pupili stanowi zagrożenie. Jednak, warto podkreślić, że nie każde ukąszenie kleszcza prowadzi do zakażenia.

Z uwagi, że kleszcz musi być przyczepiony do psa przez okres 24-48 godzin, aby przenieść  bakterię, szybkie wykrycie i usunięcie kleszcza może znacząco zmniejszyć ryzyko zakażenia. W podsumowaniu, choć choroba może dotknąć każdego psa, obserwuje się, że starsze psy są bardziej narażone.

Niemniej jednak, przypadki infekcji u młodszych psów również są notowane, co potwierdza, że ważne jest regularne sprawdzanie skóry zwierzęcia i dbanie o profilaktykę przeciwpasożytniczą.

Ponieważ anaplazmoza jest chorobą, która może być mylona z innymi schorzeniami, jej diagnoza bywa często utrudniona. Jednak, warto zwrócić uwagę na fakt, że wiele jej przypadków przebiega podobnie do psiej grypy lub nawet bezobjawowo.

Z uwagi na to, właściciele zwierząt powinni być czujni, zwłaszcza gdy ich pupil nagle zaczyna prezentować objawy takie jak gorączka, apatia czy kaszel.

W wielu sytuacjach, wyraźniejsze objawy pojawiają się dopiero w postaci ostrej, co może wprowadzać w błąd w diagnozowaniu. W podsumowaniu, ważne jest, aby być świadomym różnorodności objawów anaplazmozy i nie lekceważyć nawet niewielkich zmian w zachowaniu czy samopoczuciu naszego czworonoga.

Ponieważ kleszcze są nosicielami wielu chorób, ich obecność w Polsce, zwłaszcza kleszcza pospolitego (ixodes ricinus), stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi i zwierząt. Jednak, co warto podkreślić, nie każde ukąszenie kleszcza prowadzi do zakażenia.

Z uwagi, że kleszcz zamieszkuje głównie tereny zalesione oraz przyległe do nich łąki czy pastwiska, osoby przebywające w tych miejscach powinny być szczególnie ostrożne. W trakcie ssania krwi przez kleszcza, bakteria może zostać przeniesiona na żywiciela.

Jednakże jeśli kleszcz zostanie usunięty w ciągu 24 godzin od ukąszenia, ryzyko zakażenia znacznie spada.

W podsumowaniu, ważne jest, aby być świadomym zagrożenia, jakie niesie ze sobą kleszcz, i podejmować odpowiednie środki ostrożności podczas przebywania w miejscach, gdzie może on występować.

Z uwagi na to, że erlichioza jest chorobą odkleszczową, psy są narażone na zakażenie, zwłaszcza w miejscach o dużej populacji kleszczy. Kleszcz, który zakaża się E.canis podczas ssania krwi zakażonego psa, staje się nosicielem tej choroby. Jednak co niepokojące, przez kolejne 5 miesięcy może on zarazić inne psy podczas żerowania.

Ponieważ pies, który przeszedł ostre zakażenie erlichiozą, przez ponad 2 lata może być nosicielem zarazka, istnieje ryzyko, że inne psy mogą zostać zakażone przez bezpośredni kontakt z nosicielem. Dlatego ważne jest, aby właściciele byli świadomi tej choroby i podejmowali odpowiednie kroki w celu zapobiegania jej rozprzestrzenianiu się.

Z uwagi na to, że okres inkubacji postaci ostrej u psów wynosi od 8 do 20 dni, właściciele powinni być niezwykle czujni w obserwacji swoich pupili w tym czasie.

Początek choroby jest nagły, jednak czas trwania zależy od jej przebiegu. Ponieważ ostra faza objawia się powiększeniem wątroby, śledziony i węzłów chłonnych, właściciele powinni być świadomi potencjalnych zagrożeń dla zdrowia swojego psa. Może również wystąpić zapalenie płuc, nerek lub opon mózgowych. Ogólne objawy zakażenia, chociaż mało charakterystyczne, obejmują między innymi: brak apetytu, smutek, gorączkę, apatię czy chudnięcie.

Jednakże, co jest niepokojące, możliwe jest też przechodzenie choroby bezobjawowo, co sprawia, że właściciele mogą nie zdawać sobie sprawy z infekcji u swojego pupila.